Iets fout doen, daar was ik echt heel erg bang voor. Wat zou de buurman hiervan denken? Of: Mag ik dit wel? Wat nou als iemand heel erg boos op mij wordt? Dit zijn allemaal gedachten die ik lange tijd heb gehad. Tot het moment dat ik begon in te zien dat ik het was die de wereld maakte, zoals ik hem zag. Dat betekende dat ik die wereld ook anders kon gaan zien! Ik kon de overtuigingen en verwachtingen die ik over mijzelf had bij gaan stellen. Hoe heb ik dit gedaan? Lees snel verder!

Begripvol naar anderen

We heb veel gelezen over hoe de hersenen werken, hoe informatie wordt verwerkt. Trainingen gevolgd waarin we steeds meer leerden over onszelf, ons handelen, de denkpatronen en de vaste manier van denken. 

Ik kwam tot de ontdekking dat mijn gedachten steeds heel afkeurend waren over mijzelf. Terwijl ik heel begripvol was naar iemand anders toe als diegene hetzelfde deed. Dat is achteraf gezien best vreemd. 

Prototype

Ik kwam er achter dat falen nodig is om verder te komen. Dit is wat ik bedacht heb: 
Zie het probeersel (een tekening, een proefwerk, een vriendschap, een sport…) als een prototype. Door het te gaan gebruiken, wordt deze getest. Jij vindt er iets van en jouw omgeving (thuis, school, vrienden) vindt er iets van. Ben ik zelf tevreden met mijn prototype? Is het antwoord ja? Dan is het goed zoals het is. Of zou ik er nog iets aan kunnen veranderen voor de volgende keer wat in het voordeel is voor mij?

Bijvoorbeeld dat het minder tijd kost of dat het nog leuker wordt om het te maken. Vaak gebruik ik de inzetmeter, zoals je kunt vinden in het hoofdstuk ‘Tools’ van ons werkboek. 
Is het het antwoord ‘nee, want de omgeving vindt het niets’, dan kun je na gaan denken: ‘ga ik het nu aanpassen, of ben ik wel tevreden?’ Besluit je om het iets aan te passen? Dan verander je iets aan het prototype. Je hoeft dus niet helemaal opnieuw te beginnen. Zoals ik vroeger wel dacht. 

Het gaat dus niet fout, het gaat anders dan verwacht.